trochę o literaturze

stoiska z książkami przy Piazza della Repubblica w Rzymie

Napisałam w krótkiej notce na swój temat, że literatura jest potężną siłą, która wiele razy udowodniła, co potrafi zdziałać. W istocie tak jest. Zastanawiałam się ostatnio nad tym - nie boję się użyć tego słowa - fenomenem w moim życiu. Bo niewątpliwie fenomen jest by dla literatury, paru książek, papieru, na którym pozapisywane słowa układają się w jakąś logiczną całość, zatracać się do tego stopnia, by zapominać o świecie.

To jest uzależnienie, narkotyk, choroba, tyle, że zapadam na nią bardzo świadomie i zgadzam się na jej bolesne objawy. Niedospane noce, pozrywane poranki, hektolitry wypitej kawy by utrzymać pion w pracy, w której pion i „podpinana kamizelka” być muszą.

Ja się nie żalę, ja to przyjmuję z radością, bo ona - literatura daje mi w zamian coś, co trudno wyjaśnić, a o czym wiedzą ci, którzy podobnie jak ja z podkrążonymi oczami zapełniają poranną porą wagony tramwajowe i poszukują miejsca by jeszcze doczytać, choć jedną stronę, by trasa do pracy była trasą, podczas której dajemy się ponieść innemu światu.

Cieszy mnie widok zaczytanych ludzi w środkach komunikacji miejskiej. Ich powypychane torby z książkami. Do dzisiaj mam przed oczami torebkę Pani Profesor z Rzymu, która miała w swojej podręcznej torebce dosłownie cegły! Uroczy to widok.

Ponieważ należę do osób, które ostatnio mają bzika na punkcie literatury górskiej oraz literatury włoskiej, i to nie mija, trwa i ma się całkiem dobrze, postanowiłam trochę rzymskiego czasu poświęcić na poszukiwania najnowszej książki Simone Moro „La voce del ghiaccio”. Znalazłam, kupiłam i teraz zmagam się z włoskim językiem dosłownie jak On podczas zdobywania ośmiotysięczników. Przy okazji udało mi się znaleźć kilka ciekawych tytułów, które zakupię następnym razem.
Dodam jeszcze, że książki są pięknie wydane. Już nie mogę się doczekać, kiedy ja będę wydawać takie cuda:)

 

 

Znowu nie dosypiam, nerwowo spoglądam na zegarek jak niewolnik niewielkiej tarczy na moim nadgarstku. Jestem chora. O tak, jestem chora.

Jak ja lubię swoje uzależnienie!