o koncercie Marizy po mojemu

Wczorajszy wrocławski koncert królowej fado – Marizy, był najlepszym koncertem na jakim do tej pory byłam. No może w ostatnich miesiącach, bo okazuje się, że dość często jeżdżę na koncerty.

Miałam przyjemność słuchać  Marizy w maju tego roku podczas koncertu w Sali Kongresowej w Warszawie. Wrocławski koncert był już niespodzianką, bowiem nie spodziewałam się w tak krótkim czasie słuchać jej ponownie.

Trudno nie pokusić się o drobne porównania, bowiem, choć koncerty takie same, z tym samym repertuarem, to jednak bardzo różne.  Długo zastanawiałam/zastanawialiśmy się nad tym z czego to wynika.  

Z pewnością dużym plusem były miejsca, które zajmowaliśmy. Trzeci rząd zaraz z brzegu, dał nam możliwość obserwacji, jakich nie mogliśmy dokonać w Warszawie zajmując miejsca dość odległe. Tym razem mogliśmy zobaczyć wyraz twarzy Marizy, gdy wykonywała utwór La Primavera. Tego się nawet nie da opisać. Nie będę próbować. Wrażenie na długo pozostaje w sercu.

Hala sportowa „Orbita” w której odbywał się koncert, choć sporych rozmiarów, więc nie było mowy o kameralnym koncercie, spełniła swoje zadanie.  Jestem zdecydowanie zwolenniczką  małych koncertów, podczas których zachodzi interakcja między słuchaczem a artystą, oczywiście trzeba być artystą, który potrafi zbudować podczas koncertu odpowiednią atmosferę, i Mariza taką artystką jest.

Bawiła się doskonale, była swobodna, żartobliwa, profesjonalna, nie było tej „sztuczności” którą czułam w Warszawie. To moje odczucia, więc niech nie burzą się ci, którym koncert w Warszawie się podobał. 

Mogłabym jeszcze wymienić kilka rzeczy, ale dwie sprawiły, że bezapelacyjnie koncert we Wrocławiu był doskonały i, choćby nie wiem co, pozostanę przy swoim zdaniu.

Po pierwsze na scenę wyszedł Mario Pacheco, mistrz portugalskiej gitary. Nie grał z Marizą w Warszawie. Nie wiedzieliśmy, że będzie we Wrocławiu, więc zaskoczenia też nie jestem w stanie opisać. W maju tego roku jedliśmy kolację w Clube de Fado w Lizbonie, która to restauracja należy do Mario Pacheco właśnie. Sam mistrz grał tego niezapomnianego wieczoru na portugalskiej gitarze, akompaniując  pieśniarzom fado. Wrażenie zostaje na lata w głowie.

I druga rzecz. Zostałam rozpoznana przez wierną czytelniczkę mojego bloga - Miłośniczkę fado. Było to tak miłe, że aż zaniemówiłam. Jestem ciekawa Twoich wrażeń z koncertu?

Zdjęcia, które zrobiłam podczas koncertu są tak marne, że oszczędzę czytelników i odeślę do strony Ethno Jazz Festival, w ramach którego koncert się odbył.

Jedno jest pewne -  każdy taki koncert przypomina mi, uświadamia, lekko daje odczuć, że Lizbona, miasto, które mnie oczarowało, prosi, żeby tam wrócić.