Spiski. Przygody tatrzańskie Wojciech Kuczok

W Tatrach zawsze żyłem żwawiej, folgując instynktom, do coraz to nowych ludzi się zbliżając, na tle górskim i podgórskim, w okolicznościach dziennych i wieczornych

Czekałam na opowiadania Wojciecha Kuczoka od dwóch lat, gdy podczas z nim spotkania  tajemniczo czytał ich fragmenty. Miały się pojawić szybciej. Czekałam, czekałam aż w końcu przestałam o nich myśleć. W minioną sobotę otrzymałam je w prezencie. Dawno nic nie wywołało na mojej twarzy takiej radości. Jestem pewna, że będzie tam wszystko to, czego mi teraz trzeba.

Wojtka Kuczoka cenię za formę w jakiej przekazuje to, co w życiu ważne i za to, że wykonuje ciężką pracę, która barwi moje życie. Jego mistrzowskie "machanie piórem" upodobałam sobie szczególnie.

Jego Senność wywołała burzę w mojej głowie, zawrzało i pięknie wrze do tej pory. 

O Spiskach nie wiem nic, prócz tego, że o góry zahaczają, w górach sobie wymościły miejsce wygodne. Dla mnie, osoby kochającej te przepiękne pagórki, które Tatry noszą nazwę, to wystarczający powód by się dać ponieść i oddać całkowicie lekturze.

Jakkolwiek skończy się moja przygoda ze Spiskami, sam fakt jej początku o dreszcze mnie przyprawia.

Oznajmuję ci, że będziesz miał różne prześladowania w drodze i przechadzki ku tym górom, ale to wszystko będzie od duchów...

Michał Chrościński, Opisanie ciekawe Gór Tatrów