Od początku do końca, Olga i Piotr Morawscy

„Spełniam moje marzenia, zmagając się z najwyższymi szczytami. Pasja, która pożera wszystko” Piotr Morawski

„Wierzę, że życie jest po to, żeby mieć marzenia. Wierzę, że warto próbować tych marzeń dotknąć, że warto spróbować marzenia zmieniać w cele, i że cały czas warto marzyć dalej” Olga Morawska

Bardzo ciężko mi pisać o tej książce.
Ciężko, bo już nie pamiętam takich emocji, tylu łez i szlochu podczas lektury. Gdy sięgam pamięcią wstecz, to jestem w stanie przypomnieć sobie tylko jedną książkę, podczas której emocje zwyciężyły i potok łez mnie samą zaskoczył.

Piotr Morawski zginał na Dhaulagiri 8 kwietnia 2009 roku, wpadając w 25-metrową szczelinę.
W dramatycznych warunkach po Piotra zszedł jego przyjaciel Peter Hamor, pomoc wzywała Justyna Szepieniec a reanimacji dokonywał zespół wspinaczy TOPR-u, między innymi lekarz Roman Mazik, którego Piotr poznał podczas wyprawy na K2.

Książka ta, jest realizacją jednego z marzeń Piotra Morawskiego, by napisać książkę. Nie zdążył tego zrobić. Marzenie swojego męża dokończyła jego nieustająca w biegu żona, Olga, która wydała książkę będącą nie tylko zbiorem wszystkich odnalezionych dzienników Piotra, ale także wspomnieniem z ich zwykłego, nizinnego życia.
Powstrzymam się od szczegółowych opisów górskich dokonań Piotra, o tych możecie przeczytać na jego stronie internetowej www.piotrmorawski.com, natomiast pozwolę sobie na podkreślenie wielkiego wysiłku jaki w osiągnięcia swojego męża włożyła Olga Morawska.

Od początku do końca to książka o wielkiej żonie swojego sławnego męża. Wspomnienia Olgi Morawskiej są nad wyraz prawdziwe. Między oddaniem swojemu mężowi, miłości do niego, wsparciu, jakiego mu udzielała, wyłaniają się tak ludzkie uczucia jak zazdrość, o góry, o czas, o osiągnięcia, wreszcie o uwagę. Pisze o zagubieniu samej siebie, bo robi się coś dla kogoś, o kompromisach, których bez liku, o strachu, który trzeba oswoić i z którym trzeba się pogodzić.

Bezcenna to lektura dla każdego, kto z pasji, jaką jest wspinaczka uczynił sposób na życie, kto jest rozdarty między tym, co w górze, a tym, co zostawia na dole, między dwiema sferami ważnymi i ważniejszymi w danym momencie. Trudna to droga, okupiona dramatycznymi decyzjami i tym bolesnym rozdarciem, z którym trudno żyć.

Im więcej czasu poświęcałam na oddanie się tej lekturze, tym bardziej byłam pewna, że oto spotkały się dwie osoby, które spotkać się miały. W niesnaskach i nieporozumieniach, które siłą rzeczy musiały się pojawić wyłania się oddanie, miłość i zrozumienie, o które bardzo trudno.

Na uwagę zasługuje również fakt, w jaki sposób książka została wydana. Jakbyśmy czytali jeden z dzienników Piotra, do tego z przepięknymi górskimi fotografiami Himalaisty i zdjęciami z ich wspólnego rodzinnego życia.


„życie nie jest mierzone liczba oddechów, ale liczbą momentów, które zapierają nam dech w piersiach”


Przy okazji Od początku do końca, wracałam często do książki Zostają góry wydanej kilka miesięcy wcześniej a będącą zbiorem opowiadań, felietonów i wspomnień Piotra Morawskiego.
Równie pięknie wydana z fotografiami zapierającymi dech w piersiach i najpiękniejszym wspomnieniem, jaki napisał Simone Moro, włoski himalaista, który z Piotrem zdobywał szczyt Shisha Pangma. Wracam do tego tekstu tak często, że już przestałam liczyć. Wszystkie odpowiedzi na pytania, które zadałam w ostatnich miesiącach, są tam zawarte. Bardzo dla mnie ważny tekst!