...

"My, żeby poznać dobrze drugiego człowieka, mamy dwa sposoby, oba niezbyt zdrowe: zjeść z nim beczkę soli albo popracować w jednej instytucji. Tymczasem Taternicy skrzykują się na Zamarłą Turnię i już po kilku godzinach uwiązania na wspólnej linie wiedzą o sobie wszystko".

To komentarz Wisławy Szymborskiej do książki Wawrzyńca Żuławskiego "Sygnały ze skalnych ścian", które pozwalam sobie zacytować. Dlaczego akurat ten cytat? Otóż dlatego, że i Przyjaźń i postać Wawrzyńca Żuławskiego ostatnio w mojej głowie bezustannie. Do tego jeszcze lektura tekstów Wisławy Szymborskiej, której osoba wyznacza, dosłownie wyznacza, mój rytm dnia.

Żeby, (od żeby nie zaczyna się zdania, ale tym razem o to nie dbam) nie było mało o przyjaźni wyrażonej przez Najwybitniejszą poetkę, dodaję jeszcze to:

"Przede wszystkim cenię przyjaźń. To jedno z najpotężniejszych i najpiękniejszych uczuć. Oczywiście, ktoś powie: dobrze, poetko, a miłość? Tak, ale przyjaźń ma pewne dodatkowe cechy. Jest może nie tak podatna na zmiany czasowe. Urok miłości polega też trochę na jakimś stałym zagrożeniu. Natomiast przyjaźń daje chyba większe poczucie bezpieczeństwa".